Cuma günü hastanede annemle anestezi odasının önünde beklerken 35-40 yaşlarında bi bey organ nakli odasını sordu. Nakil odası bizim oturduğum yerin karşısındaki odaydı.Görevli odayı gösterdi ama kapalıydı, yanımızdaki banka oturdu 4-5 yaşlarındaki çocuğu vardı yanında. Merak ettim organ size mi lazım dedim.Karşımdaki zor konuşarak kendi orğanlarımı bağışlayacağım dedi. Gözlerim doldu kendimi kötü hissettim .2 oğlum var benden sonra maddi sıkıntıları olmayacak, bari benim organlarımla birileri fayda bulsun dedi.Çok erken yasta hastalandım kalp hastasıyım iyileşme durumum yok dedi.İnşallah iyilrşirsiniz dedim.
O gün ,gün boyu kendimizi kötü hissettik.Hayattan hiçbir beklentisi kalmamış kendini ölüme hazırlamış gibi gözüküyordu.Yanındaki oğluna bakınca üzüldüm hiç bir şeyden habersiz simit yiyordu.BüyüyÜnce babasıyla hastaneye geldiklerini hatırlayabilecekmiydi acaba...Maddi sıkıntısı olmayackdı belki ama ya babasızlık o yaşda neyle doldurulabilirdikiiiiiiii
Bi an kendimi karşımdakinin yerine koydum ölüm her an hepimizin başına gelebilirdi. hayatta herşey boşdu.... kızımdan başka ...Rabbim hiçbir çocuğu boynu bükük koymasın.....Dermansız hastalıklar vermesin.Bütün hastalara şifa versin inş.Amin.
KEYİFLER DEĞİLDİR HAYATI DEĞERLİ KILAN,YAŞAMAKDIR KEYİF ALMAYI DEĞERLİ KILAN
.jpg)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder