Yorgun Anne:)

Baharın gelmesinden midir nedir çok yorgunum hemde çooooook.Eve gider gitmez biran önce uyumak, dinlenmek istiyorum.Oysa benim için çok zordur bu....Her şey yerli yerinde takınsıyla büyümüş biri olarak yaşımız ne olursa olsun vazgeçemeyiz alışkanlıklarımızdan nedense....Kapıdan girer girmez koşdurmacaya başlarız.Üst baş değişecek,,kuruyan çamaşırlar toplanacak,makinaya çamaşır atılacak(bu arada çamaşırım hiç bitmez)  ,mutfakda bulaşık varsa yıkanacak karakuzunun dağıttığı odalar toplanacak, tuvalet banyo temizliğine bakılacak, çay yapılacak, yemek hazırlanacak  Karakuzuyla sohbet edilecek günü nasıl geçmiş, ne yemiş ,ne içmiş ,nerelere gitmiş sorulacak derken saat su gibi akıp gitmiş 23 olmuş bile.Sonrada Karakuzuyu hazırlayıp yatağına yatırıp derin bir uykuya geçecek iken karakuzuyu karşında  bulup "Anneciğim seninle yatabilirmiyim" demesine dayanamayıp sarılıp onu biraz uyuttukdan sonra tekrar odasına götürürken belimi incitmek.Tekrar uyumaya çalışıp tam içim geçmişken karakuzunun ağlama sesiyle yataktan fırlamak ve wc ye götürmek.Bütün bu gel gitlerin arasında bide bakmışım sabah ezanı okunuyor.Hadi tekrar kalk,tekrar yat  çalan saati susturup 5 dk daha kestirmek bide bakmışım  otobüsün gelmesine 20 dk kalmış ;koşdur koşdur hazırlan çıkmadan son kez karakuzunun üstü açıkmı diye kontrol edip  hızlı hızlı durağa gitmek.Ben bütün bunlarla uğraşırken babamız sadece öğrencilerinin yazılı kağıtlarını okuyup bilgisayarda sörf yapıp uyuyor.İş yerine geldiğimde baharın gelmesinden midir nedir oturduğum yerden civciv gibi ayakta uyuklayıp duruyorum:))))) Hemen bir sekersiz nescafeyle geldime gelip birşeyler atıştırıyorum.

 Bayan olmak özellikle çalışan bayan olmak çok zor.Bazen diyorum ki evde bütün bu işleri yapan biri olsa ben sadece dinlensem , karakuzumla gezsem hayal etmesi bile güzel geldi:))